Ważnym aspektem lokalizacji urządzenia jest odległość od obsługiwanego budynku – powinna być jak najmniejsza, gdyż przy dystansach powyżej 20 m istnieje ryzyko oziębiania ścieków i odkładania się tłuszczu na ściankach rury doprowadzającej ścieki, co może skutkować zmniejszeniem światła przepływu w rurze. Jeśli odległość oczyszczalni od domu jest duża, zaleca się izolację termiczną przyłącza kanalizacyjnego (można zastosować obsypkę z żużla lub innego materiału izolacyjnego). System oczyszczania ścieków EKO powinien być montowany w miejscach łatwego dostępu dla taboru asenizacyjnego, – aby okresowe (co 2 lata) wypompowywanie osadu z osadnika nie było kłopotliwe.

Położenie oczyszczalni względem obiektów topograficznych oraz granic działki powinno spełniać wymagania określone prawem.

• Odległość pola rozsączającego od ujęcia wody pitnej (studni) to minimum 30m
• Nitki drenażu rozsączającego powinny zachowywać rozstaw min. 1,5m (zalecany 2m)
• Każda z nitek drenażu rozsączającego może mieć długość maksymalnie 25m
• Zalecamy montaż przykanalika doprowadzającego ścieki budynku do oczyszczalni z 2% - 3% spadkiem
• Spadek drenażu rozsączającego to 0,5%
• Minimalna odległość dna rury drenarskiej od poziomu lustra wód gruntowych: 1,5m
• Minimalne zagłębienie rur rozsączających: 0,5m
• Maksymalne zagłębienie rur rozsączających: 1,5m
• Minimalna odległość od drenażu do drzew i krzewów: 3m
• W warunkach Aprobaty Technicznej został określony dopuszczalny nacisk gruntu, dlatego grubość warstwy gruntu nad zbiornikiem nie może przekraczać 1,2m. Jeśli zachodzi konieczność głębszego posadowienia oczyszczalni, firma EKOPOL na wniosek klienta (odpłatnie) wprowadza odpowiednie wzmocnienia konstrukcji, umożliwiające zwiększenie dozwolonego nacisku.
• Jednym z warunków prawidłowego działania oczyszczalni jest sprawne działanie systemu wentylacji wysokiej, która powinna być zainstalowana jak najwyżej, najlepiej w kalenicy budynku, a jej średnica nie powinna być mniejsza niż ∅ 110. Równie ważna jest wentylacja niska, która powinna się znajdować tylko i wyłącznie na końcu drenażu rozsączającego i nie powinna być niższa niż 0,5 m nad poziomem gruntu. W przypadku oczyszczalni biologicznej, np. z odprowadzeniem wody do rowu, wentylacja niska powinna być zainstalowana bezpośrednio przy wyjściu wody ze zbiornika.
• Warunkiem właściwego działania oczyszczalni jest poprawne rozwiązanie systemu wentylacji wysokiej, którą powinna stanowić rura PCV (o średnicy nie mniejszej niż 110mm) wyprowadzona do wysokości kalenicy dachu. Nie mniej ważna jest wentylacja niska – musi być zlokalizowana na końcu drenażu rozsączającego. Wentylację niską stanowią kończące każdą z nitek drenażu kominki napowietrzające ( rura PCV wyprowadzona minimum 50 cm ponad powierzchnię gruntu, zakończona ochronnym daszkiem). Istnieje także możliwość spięcia wszystkich nitek drenażu za pomocą zbiorczej studzienki napowietrzającej i zastosowania pojedynczego kominka.

Przed przystąpieniem do czynności montażowych należy koniecznie zapoznać się z treścią instrukcji montażu. Wyłącznie montaż wykonany zgodnie z zawartymi tu wytycznymi daje pewność prawidłowego działania systemu i zachowania 10-letniej gwarancji producenta.

Osadnik gnilny powinien być usytuowany na trwałym, wykluczającym jego osiadanie podłożu w miejscu nienarażonym na znaczne obciążenia (pod ciągami jezdnymi itp.) Włazy rewizyjne powinny wystawać ponad powierzchnię terenu i być dostępne w stopniu umożliwiającym dojazd i okresową obsługę techniczną taboru asenizacyjnego. Oczyszczalnia ekologiczna typu EKO może być montowana na głębokości maksymalnie 1,2 m (bez zastosowania dodatkowych wzmocnień). Miejsce planowanego montażu oczyszczalni należy oznaczyć i usunąć z niego wszystkie przeszkody, które mogą być przyczyną ewentualnych problemów w dalszych etapach instalacji.

Po wytyczeniu miejsca posadowienia osadnika należy wykonać szerokoprzestrzenny wykop o głębokości umożliwiającej właściwe podłączenie przykanalika doprowadzającego ścieki z budynku z króćcem wlotowym oczyszczalni, wymagany spadek to 2,5% (różnica poziomów: 2,5 cm na długości 1 mb). Realizując wykop w gruntach o obniżonej spoistości należy zabezpieczać jego boki przed osuwaniem się gruntu (przez odpowiednie skarpowanie lub zastosowanie szalunków zabezpieczających).W czasie kopania powinno się systematycznie kontrolować głębokość wykopu aż do osiągnięcia oczekiwanej rzędnej ( z uwzględnieniem nadmiaru wymaganego dla zastosowania podsypki piaskowej). Uzyskawszy właściwą rzędną głębokości można przystąpić do wyrównania dna wykopu i wyłożenia go 10-centymetrową warstwą podsypki piaskowej (w trudnych warunkach np. przy gruntach gliniastych zalecamy zastosowanie podsypki piaskowo-cementowej).

Na tak przygotowanym dnie wykopu należy ustawić zbiornik, dokładnie wypoziomować go wzdłuż osi podłużnej i dokonać połączenia z systemem kanalizacji wewnętrznej (rura wlotowa zbiornika wykonana jest standardowo z kształtki PCV φ160, a wylotowa 110). Średnica rur kanalizacji wewnętrznej może różnić się od średnicy przekroju króćca wlotowego zbiornika – takich przypadkach należy zastosować odpowiednie redukcje.

Przed rozpoczęciem kolejnego etapu instalacji wskazane jest wlanie do zbiornika niewielkiej ilości wody w celu jego dociążenia i powtórne wypoziomowanie.

Teraz można przystąpić do zasypywania zbiornika poprzez stopniowe wypełnianie przestrzeni między ścianą wykopu a korpusem oczyszczalni i zagęszczanie każdej 30-40cm warstwy do Jmin=0,97. Jako zasypki używamy gruntu rodzimego zwracając szczególną uwagę, aby nie było w nim dużych kamieni i brył, z wyjątkiem kilku przypadków: gdy gruntem rodzimym jest glina do zakopania zbiornika należy wymienić grunt rodzimy na grunt sypki np. piasek żółty, natomiast kiedy montaż ma miejsce w gruncie silnie nawodnionym (wysoki poziom zwierciadła wód gruntowych) należy zastosować dodatkowe zabezpieczenie w postaci zbrojonej płyty dociążającej o grubości 15 cm lub posadowić oczyszczalnię na takiej głębokości, aby masa znajdującej się nad zbiornikiem warstwy gruntu była większa od jego wyporności.

Zasypywanie należy kontynuować do osiągnięcia wysokości górnej granicy części walcowej zbiornika. W tej fazie montażu wyregulować wysokość włazów teleskopowych w taki sposób, aby ich pokrywy znajdowały się na wysokości 7-10 cm ponad poziomem gruntu i dokończyć zasypywanie.

W przypadku instalacji oczyszczalni w trudnych warunkach gruntowych (grunty niestabilne, wysoki poziom wód gruntowych) proponujemy alternatywne warianty montażu i dodatkowe zabezpieczenia.

Przed zakończeniem montażu należy przeprowadzić badanie szczelności systemu. W tym celu należy puścić wodę do kanalizacji wewnętrznej i obserwować połączenia rurowe z oczyszczalnią z nastawieniem na ujawnienie nieszczelności. Przyczyn potencjalnej nieszczelności może być wiele, jednak do najczęstszych należą podwinięcie się uszczelki w rurze lub pęknięcia kształtek, z których jest ona wykonana.

Montaż drenażu rozsączającego należy rozpocząć od posadowienia i wypoziomowania studzienki rozdzielczej, oraz połączenia jej (za pomocą rury PCV Ø 110) z króćcem wylotowym osadnika. Instalując rurę od osadnika do studzienki powinno się zachowywać min. 1% spadek. Kolejny etap polega na przygotowaniu rowów drenażowych o szerokości 40-60 cm i głębokości 30 cm poniżej wyjścia rury drenarskiej ze studzienki rozdzielczej. Długość rowów nie powinna przekraczać 25 mb. Na dnie wykopów rozłożyć 30 cm warstwę żwiru płukanego o granulacji 8-16 lub 16-32mm. Na przygotowanym podkładzie (żwirze płukanym) układa się rury drenażowe w taki sposób, aby nacięcia skierowane były na boki. Należy zwrócić uwagę, aby rury zostały ułożone z max. 0,5 % spadkiem (różnica poziomów 0,5 cm na długości 1 mb). Nitki drenażu rozsączającego należy zakończyć pionowymi kominkami napowietrzającymi o wysokości co najmniej 40 cm nad powierzchnią gruntu. Każdą z nitek można napowietrzyć indywidualnie, lub spiąć wszystkie razem i zastosować jeden kominek napowietrzający. Ułożone rury należy przykryć równomiernie cienką warstwą żwiru płukanego a następnie rozłożyć pasy geowłukniny. Na koniec przygotowany drenaż zasypać gruntem rodzimym do wysokości otaczającego terenu.

W celu dokończenia instalacji dolać wody do osadnika, kiedy zacznie przepływać do rur drenarskich, należy wyregulować mimośrody w studzience rozdzielczej w taki sposób, aby rozpływ był równomierny do wszystkich nitek drenażu.